کسانی که می‏گویند “من نباید این راز را فاش کنم اما فقط به تو می‏گویم” دقیقا راز شما را نیز به

همین صورت برای دیگران بازگو می‏نمایند.

.

به نام خدا

جناب آقای نیکپور کارشناس محترم مشاوره

تسلیت واژه کوچکیست در برابر غم بزرگ شما، از خداوند صبر برای شما و خانواده محترمتان خواهانیم.

مرکز مشاوره همراز آموزش و پرورش مبارکه              

مشاور? پیشگیرانه کمک به توانمند شدن افراد در سیستم ها و موقعیت ها

نویسنده : رابرت کی. کانین

ترجمه : احسان اسماعیلی

ناشر :ارجمند

موضوع ::مشاوره، روان شناسی

تعداد صفحات : 208

سال انتشار  : 1391

خواندن کتاب حاضر برای تمامی مشاغل یاری رسان لازم و ضروری است. در حالی که در مورد تلاش­های پیشگیرانه، افراد بسیاری سخن رانده­اند، رابرت کانین در این کتاب نشان داده است که مشاوره پیشگیرانه جزء مکمل تکالیف روزمره است. این کتاب شامل شرح نظریه­هایی در مورد چگونگی و چرایی تاثیر­گذاری پیشگیری است و بر ارزیابی­ها و بنیان­های پژوهشی تاکید می ورزد و شیوه تفکر شما را در خصوص حرفه یاری­رسانی تغییر می دهد.
نویسنده کتابی علمی، هیجان انگیز و خواندنی را ارائه کرده است. جذابیت کتاب در این است که نگارنده به ما نشان می دهد چگونه رویکردی پیشگیرانه و مثبت را در پیش بگیریم.

ریشه‏هاى خانوادگى وسواس
در مورد ریشه و سبب این بیمارى مطالب بسیارى ذکر شده که اهم آنها عبارتند از وراثت، شخصیت زیر ساز یا الحاقى، وضع هوشى، عوامل اجتماعى، عوامل خانوادگى، عوامل اتفاقى، رقابت‏ها، منع‏ها و... که ما ذیلا به مواردى از آن اشاره مى‏کنیم.

الف) وراثت:
تحقیقات برخى از صاحبنظران نشان داده است که حدود چهل درصد وسواسیها، این بیمارى را از والدین خود به ارث برده‏اند، اگرچه گروهى دیگر از محققان جنبه ارثى بودن آن را محتمل دانسته و قایل شده‏اند، انتقال زمینه‏هاى عصبى مى‏تواند ریشه و عاملى در این راه باشد.

ب) تربیت :
در این مورد مباحثى قابل ذکرند که اهم آنها عبارتند از:
1- دوران کودکى:اعتقاد گروهى از محققان این است که پنجاه درصد وسواس‏هاى افراد در سنین جوانى و پس از آن از دوران کودکى پایه‏گذارى شده و تاریخچه زندگى آنها حاکى از دوران کودکى ویژه‏اى است که در آن کشمکش‏ها و مقاومت‏ها و سرسختى‏هاى فوق العاده وجود داشته و کودک در برابر خواسته‏هاى بزرگتران تاب مقاومت نداشته است.

2- شیوه تربیت:در پیدایش گسترش وسواس براى شیوه تربیت والدین نقش فوق العاده‏اى را باید قایل شد. بررسیها نشان مى‏دهد مادران حساس و کمال جو بصورتى ناخودآگاه زمینه را براى وسواسى شدن فرزندان فراهم مى‏کنند و مخصوصا والدینى که رفتار طفل را بر اساس ضابطه خود بصورت دقیق مى‏خواهند و انعطاف پذیرى کمترى دارند در این رابطه مقصرند. تربیت‏خشک و مقرراتى در پیدایش و گسترش این بیمارى زیاد مؤثر است. نحوه از شیر گرفتن کودک بصورت ناگهانى، گسترش آموزش مربوط به نظافت و طهارت و کنترل کودک در رفتار مربوط به نظم و تربیت و دقت او هم در این امر مؤثر است.

3- تحقیر کودک:عده‏اى از بیماران وسواسى کسانى هستند که دائما این عبارت به گوششان خورده است که: آدم بى عرضه‏اى هستى، لیاقت ندارى، در خور آدم نیستى، بدرد زندگى نمى‏خورى... و از بابت عدم لیاقت‏خود توسط والدین، مربیان، خواهران، و برادران ارشد رکوفت‏شنیده و تنبیه شده‏اند. این گونه برخوردها بعدا زمینه را براى ناراحتى عصبى و یا وسواس آنها فراهم کرده است.

4- ناامنى‏ها:پاره‏اى از تحقیقات نشان داده‏اند برخى از آنها که دوران حیات کودکى آشفته‏اى داشته و با ترس و نا امنى همساز بوده‏اند بعدها به چنین بیمارى دچار شده‏اند. آنها در مرحله کودکى وحشت از آن داشته‏اند که نکند کار و رفتارشان مورد تایید والدین و مربیان قرار نگیرد. اینان در دوران کودکى براى راضى کردن مربیان خود مى‏کوشیدند و سعى داشته‏اند که دقتى افراطى درباره کارهاى خود روا دارند و در همه مسائل، با باریک‏بینى و موشکافى وارد شوند.

5- منع‏ها:گاهى وسواس فردى بزرگسال نشات گرفته از منع‏هاى شدید دوران کودکى و حتى نوجوانى و جوانى است. مته بر خشخاش گذاردن والدین و مربیان، ایرادگیریهاى بسیار، توقعات فوق العاده از زیر دستان، اگر چه ممکن است کار را برطبق مذاق خواستاران پدید آورد معلوم نیست عاقبت‏خوش و میمونى داشته باشد.

6- خانواده افراد وسواسى: بررسیها نشان داده‏اند:
- اغلب وسواسى‏ها والدین لجوج داشته‏اند که در وظیفه خواهى از فرزندان سماجت‏بسیار نشان مى‏داده‏اند.
- ایرادگیر و عیبجو بوده‏اند اگر مختصر لغزشى از فرزندان خود مى‏دیدند، آن را به رخ فرزندان مى‏کشیدند.
- خسیس و ممسک بوده‏اند به طورى که کودک براى دستیابى به هدفى ناگزیر به شیوه‏اى اصرارآمیز بوده است و بالاخره افرادى کم گذشت، طعنه زن، ملامتگر، بوده‏اند و کودک سعى مى‏کرده خود را در حضور آنها دائما جمع و جور کند تا سرزنش نشود. (6)

درمان :
براى درمان مى‏توان از راه و رسم‏ها و وسایل و ابزارى استفاده کرد که یکى از آنها تغییر محیطى است که بیمار در آن زندگى مى‏کند.

1- تغییر آب و هوا: دور ساختن بیمار از محیط خانواده و اقامت او در یک آسایشگاه و واداشتن او به زندگى در یک منطقه خوش آب و هوا براى تخفیف اضطراب و درمان بیمار اثرى آرامش بخش دارد و این امرى است که اولیاى بیمار مى‏توانند به آن اقدام کنند.

2- تغییر شرایط زندگى:از شیوه‏هاى درمان این است که زندگى بیمار را در محیطى دیگر بکشانیم و وضع او را تغییر دهیم. او را باید به محیطى کشاند که در آن مساله حیات سالم و دور از اغتشاش و اضطراب مطرح باشد و بناى اصلى شخصیت او از دستبردها دور و در امان باشد بررسیهاى تجربى نشان مى‏دهند که در مواردى با تغییر شرایط زندگى و حتى تغییر خانه و محل کار و زندگى بهبود کامل حاصل مى‏شود.

3- ایجاد اشتغال و سرگرمى:تطهیرهاى مکرر و دوباره‏کارى‏ها بدان خاطر است که بیمار وقت و فرصتى کافى براى انجام آن در خود احساس مى‏کند و وقت و زمانى فراخ در اختیار دارد. بدین سبب ضرورى است در حدود امکان سرگرمى او زیادتر گردد تا وقت اضافى نداشته باشد. اشتغالات یکى پس از دیگرى او را وادار خواهد کرد که نسبت‏به برخى از امور بى‏اعتماد گردد، از جمله وسواس.

4- زندگى در جمع:فرد وسواسى را باید از گوشه‏گیرى و تنهایى بیرون کشاند. زندگى در میان جمع خود مى‏تواند عاملى و سببى براى رفع این الت‏باشد. ترتیب دادن مسافرتهاى دستجمعى که در آن همه افراد ناگزیر شوند شیوه واحدى را در زندگى پذیرا شوند، در تخفیف و حتى درمان این بیمارى مخصوصا در افرا کمرو مؤثر است.

5- شیوه‏هاى اخلاقى:رودربایستى‏ها و ملاحظات فیمابین که هر انسانى بنحوى با آن مواجه است تا حدود زیادى سبب تخفیف این بیمارى مى‏شود. طرح سؤالات انتقادى توام با لطف و شیرینى، بویژه از سوى کسانى که محبوب و مورد علاقه بیمارند در امر سازندگى بیمار بسیار مؤثر است و مى‏تواند موجب پیدایش تخفیف هایى در این رابطه شوند و البته باید سعى بر این باشد که انتقاد به ملامت منجر نشود روح بیمار را نیازارد. احیاى غرور بیمار در مواردى بسیار سبب درمان و نجات او از عوامل آزار دهنده و خفت و خوارى ناشى از پذیرش رفتارهاى ناموزون وسواسى است و به بیمار قدرت مى‏دهد. باید گاهى غرور فرد را با انتقادى ملایم زیر سؤال برد و با کنایه به او تفهیم کرد که عرضه اداره و نجات خویش را ندارد تا او بر سر غرور آید و خود را بسازد. باید به او القا کرد که مى‏تواند خود را از این وضع نجات دهد. همچنین باید به بیمار اجازه داد که درباره افکار خود اگر چه بى معنى است صحبت کند و از انتقاد ناراحت نباشد.

6- تنگ کردن وقت:بیش از این هم گفته‏ایم که گاهى تن دادن به تردیدها ناشى از این است که بیمار خود را در فراخى وقت و فرصت‏ببیند و براى درمان ضرورى است که در مواردى وقت را بر فرد وسواسى تنگ کنند. در چنین مواردى لازم است‏با استفاده از متون و شیوه‏هایى او را به کارى مشغول دارید به امر و وظیفه‏اى او را وادار نمایید تا حدى که وقتش تنگ گردد و ناگزیر شود با سر هم کردن عمل و وظیفه کار و برنامه خود را اگرچه نادرست است‏سریعا انجام دهد. تکرار و مداومت در چنین برنامه‏اى در مواردى مى‏تواند بصورت جدى در درمان مؤثر باشد.
7- زیرپاگذاردن موضوع وسواس:در مواردى براى درمان بیمار چاره‏اى نداریم جز اینکه به او القا کنیم به قول معروف به سیم آخر بزند، حتى با پیراهنى که آن را او نجس مى‏داند و یا با دست و بدنى که او تطهیر نکرده مى‏شمارد و به نماز بایستد و وظیفه‏اش را انجام دهد. به عبارت دیگر بیمار را وا داریم تا همان کارى را که از آن مى‏ترسد انجام دهد. تنها در چنین صورت است که در مى‏یابد هیچ واقعه‏اى اتفاق نمى‏افتد.

از قدیم گفته اند: وقت طلاست. این جمله به لحاظ تقریب به ذهن ایرادی ندارد اما واقعیت این است که این جمله صحت ندارد. طلا قابل خرید و فروش و دست یافتنی است؛ اما وقت نه تنها قابل خرید و فروش نیست بلکه یک نعمت شخصی است و شما تنها مصرف کننده آن هستید.کارت عمر ما هر روز 1440 دقیقه شارژ می شود و مهلت استفاده از آن فقط و فقط همان روز است و قابل انتقال به فردا نیست.

6 اصل مهم درباره مدیریت زمان

1. رعایت اصل پارتو (قانون 20-80)
این اصل را فردی به نام «ویلفردو پارتو» ابداع و بعدها شخص دیگری به نام «ژوزف جوران» تکمیل کرد.
این اصل می گوید: 20 درصد از کارهایی را که انجام می دهیم؛ 80 درصد برای ما مفید است؛ اما در مقابل 80 درصد از کارهایی را که انجام می دهیم تنها 20درصد برایمان مفید است. این قانون در جنبه های مختلف زندگی کاربرد دارد. به عنوان مثال، در اغلب موارد 20 درصد از برنامه هایی را که از تلویزیون می بینیم 80 درصد برای ما مفید است ولی 80 درصد از این برنامه ها فقط و فقط 20 درصد سودمند است.این قانون در مواردی چون مکالمه های تلفنی، حرف زدن و... نیز صادق است؛ بنابراین اولین گام مدیریت زمان این است که تمام انرژی و وقتمان را صرف آن 20 درصد کنیم.

2. رعایت نظم؛ اولویت بندی و زمان بندی کارها
گاهی کارهایی که انجام می دهیم کارهای مفیدی است؛ اما به دلیل نداشتن نظم و اولویت بندی، بازده زیادی برای ما ندارد.داشتن یک برنامه روزانه به ما کمک می کند که از وقتمان بهتر استفاده کنیم. همین الان قلم و کاغذ بردارید و برای فردا برنامه ای تهیه کنید.

3. کار را در بهترین زمان انجام دهید
بانک، نانوایی، بازارها، ادارات، سینما، شهرهای گردشگری و زیارتی و بسیاری از مکان های دیگر، در برخی زمان ها خلوت و گاهی بسیار شلوغ است. در صورت امکان زمانی به این مراکز مراجعه کنید که خلوت تر باشد. این کار علاوه بر صرفه جویی بسیار زیاد در وقت، آرامش اعصاب و روان را به همراه دارد.

4. همزمان چند کار را انجام دهید
از بازار که می گذریم گاه کاسب هایی را می بینیم که منتظر مشتری هستند و پشت میزشان بیکار نشسته اند. این مصداق کامل تلف شدن وقت است. افراد موفق سعی می کنند در صورت امکان چند کار را با هم انجام دهند. البته توجه کنید که انجام برخی از کارها به تمرکز نیاز دارد که باید به تنهایی انجام شود؛ مانند مطالعه کردن.

5. تمام کارهایتان هدفمند باشد
انجام کارهایی مانند تماشای تلویزیون، مطالعه، تفریح کردن، دید و بازدید از فامیل، روزنامه خواندن و... باید هدفمند و براساس برنامه ریزی تان باشد.

6. استفاده مطلوب از وقت های زائد
با برنامه ریزی مناسب می توانیم از تمام فرصت ها و زمان هایی که در اختیار داریم، استفاده کنیم حتی زمان انتظار در بانک، نانوایی، ایستگاه اتوبوس، داخل مترو، مطب دکتر و...ساده ترین پیشنهاد این است که همیشه یک کتاب به همراه داشته باشید و در این اوقات مطالعه کنید.یادمان باشد که زمان هیچ گاه برنمی گردد. پس آن را به سادگی از دست ندهیم.

مقدمه

تمرکز یک حالت پیچیده ذهنی است. نکته جالب توجه و طنز آمیزی که در مورد تمرکز می‌توان ذکر کرد این است که هرچه بیشتر دربارة تمرکز، فکر می‌کنید یا دربارة آن نگران می‌شوید، کمتر می‌توانید بر تکلیف فعلی خود متمرکز شوید.همین نکته توضیح می‌دهد چرا راهبردهایی که به منظور افزایش تمرکز تدوین یافته‌اند غالبا به طور غیرمستقیم و با متمرکز شدن روی حذف عوامل مخل به مساله تمرکز می‌پردازند هر چند برای اصلاح تمرکز، راه حلهای قطعی، کمی وجود دارد ولی خوشبختانه در مورد اکثر فراگیران، چه مشکل در زمینه تمرکز داشته باشند وچه نداشته باشند و بخواهند صرفا توانایی فعلی خود را افزایش دهند، گام اولی که باید بردارید یکی می‌باشد .تحلیل دقیق اموری که تمرکز افراد را بر هم می‌زنند اغلب مؤثرترین گام جهت اصلاح و بهبود تمرکزاست .در اینجا خلاصه‌ای از عوامل مخل ارائه می‌شود تا زمینه‌ای برای فهم مشکل خاص شما به دست آید.

ادامه مطلب...

هفت گام برای کمک به یادگیری کودکان مبتلا به اتیسم

• فرصت یادگیری دیداری را بیشتر از یادگیری کلامی برای او فراهم کنید.
• مشکل این کودکان: پردازش شنیداری
• راهکار: کمتر صحبت کنید و بگذارید او با تصاویر یاد بگیرد. از تصاویر و نشانه‌ها استفاده کنید. برای آموزش مفاهیم مختلف عکس‌ها را از قبل آماده کنید و در اختیار او قرار دهید. این روش بهترین حالت برای آموزش به کودکان اوتیسم است و سرعت یادگیری آن‌ها را به‌ طور قابل ملاحظه‌ای بالا می‌برد.

<**<** ادامه مطلب...

[ جمعه 94/8/22 ] [ 4:55 عصر ] [ آسیه عابدینی ]

نظر

شناخت علایم اتیسم

اتیسم چیست؟

اتیسم یک بیماری نیست بلکه یک اختلال رشد در عملکرد مغز است.فراد اتیستیک سه نوع علامت را نشان می دهند: روابط اجتماعی ضعیف، مشکلاتی در ارتباط کلامی و غیرکلامی، و نیز علائق و فعالیتهای محدود. این علائم در سه سال اول زندگی بروز می کند و به نظر می رسد که در سرتاسر زندگی ادامه پیدا می کند. اگرچه داروی خاصی برای درمان اتیسم وجود ندارد، ولیکن شروع زودتر آموزش، ضروری است چرا که ممکن است موجب بهبودی رشد اجتماعی و کاهش رفتارهای نامطلوب گردد. و احتمال دارد افراد اوتیسم بتوانند زندگی نرمالی داشته باشند.

از هر 10 هزار نفر، 10 الی 20 نفر به اوتیسم مبتلا هستند که این آمار بستگی به تشخیص معیارهای قابل استفاده دارد. گاهی اختلالات مشابه موجب می شود 2 تا 3 برابر ، به آمار افزوده شود. نسبت پسرهای اتیسم 4 برابربیشتر از دخترها است و این اختلال بین تمام نژادها وهمه طبقات جهان، با شدت متفاوت به چشم می خورد.

چندین نشانه وجود دارد، که به طور زیاد و غیرمعمول در بیشتر افراد اتیسم مشاهده می شود، مثل خودآزاری و رفتارهای پرخاشگرانه. این رفتارها ممکن است طولانی مدت باشند و این ثابت می کند که تغییر این گونه رفتارها کار مشکلی است و لذا از سوی افرادی که با او زندگی می کنند و درمانگران و مربیان آموزشی او تلاش مضاعفی را می طلبد. فرمهای خیلی خفیف آن، مشابه یک اختلال شخصیتی همراه با ناتوانی در یادگیری است.

به چه کسی اتیسم می گوییم؟

اتیسم یک اختلال نافذ رشد است. بعضی از پزشکان برای افراد اتیسم از واژه اختلال حواس استفاده می کنند چرا که دامنه دقت آنها پایین و علائم شان متفاوت است. اتیسم در بعضی از افراد ممکن است اصلا تشخیص داده نشود مخصوصا آنهایی که علائم خفیفی دارند یا چند معلولیتی هستند. محققان چندین معیار برای تشخیص اتیسم دارند.

بعضی از معیارها که بسیار استفاده می شود عبارتند از:

در بازیهای اجتماعی و تخیلی یا ناتوان هستند یا به گونه ای ضعیف عمل می کنند.

آنها در دوست یابی ناتوانند.

توانایی شروع یا ادامه مکالمه را ندارند.

دارای حرکات کلیشه ای ، تکراری و زبان غیرمعمول می باشند.

به چیزهایی ( الگوهای محدود ) که مورد علاقه شان است به طور غیرعادی توجه می کنند.

به نظر می رسد علاقه مند هستند، کارهای یکنواختی را به صورت روزمره انجام دهند.
به قسمتهایی از اشیا دل مشغولی دارند.

این علائم برای تشخیص اتیسم کافی نیست آنها اغلب با اختلال نافذ رشد شناخته می شوند و به طریق دیگری مشخص نشده اند. به بعضی از افراد که علائم اتیستیکی دارند و در مهارتهای زبانی رشد خوبی دارند سندرم آسپرگر می گویند. تعدادی از بچه ها در سال های اول زندگی نرمال به نظر می رسند سپس مهارتهای خودشان را از دست می دهند و رفتار اتیستیکی نشان می دهند آنها ممکن است با اختلال از هم گسیختگی کودکی شناخته شوند. "سندرم رت" شامل دخترانی است که ویژگیهایی مثل رشد ناکافی مغز، حمله های ناگهانی، مشکلات عصبی داشته و با رفتارهای اتیستیکی شناخته می شوند."PDD-Nos" ، "آسپرگر"، "CDD" و "سندرم رت" همه در طیف اختلالات نافذرشد قرار می گیرند. مشکلات شنوایی ممکن است ما را برای تشخیص اتیسم گیج کند، بچه هایی که دارای تاخیر گفتاری هستند باید از نظر شنوایی چک شوند.

بعضی از بچه ها علاوه بر مشکل اتیسم دچار مشکل شنوایی هم هستند نیمی از بچه های اتیستیک بهره هوشی زیر 50 دارند، 20 درصد بین 50 تا 70 و 30 درصد بالاتر از 70 می باشند تخمین زدن بهره هوشی در بچه های کوچک اوتیسم مشکل است چون آنها مشکلات رفتاری و زبانی دارند و این امر به نوع تستها و چگونگی طراحی آن بر می گردد. درصد کمی از بچه های اوتیسم نبوغ خاصی دارند. این اشخاص در بعضی از زمینه ها محدودیت هایی دارند، اما مهارتهای فوق العاده ای در زمینه ی موسیقی، ریاضیات، نقاشی یا تجسم فکری دارند.

علائم رایج اتیسم چیست؟

بچه هایی که برچسب اتیسم دارند در رفتارهای اجتماعی دچار مشکل می باشند. افراد اتیسم ممکن است به هنگام نامیده شدن عکس العملی نشان ندهند و از نگاه کردن به اشخاص اجتناب کنند. آنها اغلب دارای لحن یکنواخت هستند و در واکنش به احساسات دیگران، از طریق حالات چهره ای مشکل دارند و همچنین هنگام صحبت کردن با دیگران در مورد رفتارهای مورد علاقه شان از نگاه کردن به صورت دیگران اجتناب می کنند و آنها از اثر منفی رفتارشان روی افراد اطلاعی ندارند، و به نظر می رسد که از احساسات دیگران در مورد خودشان بی اطلاع هستند.

تعدادی از بچه های اتیسم درگیر یک سری حرکات تکراری از قبیل حرکت پاندولی وچرخاندن مو با دستهایشان هستند یا رفتارهای خودآزاری از قبیل کوبیدن سر دارند، آنها دوست دارند صحبتهای دیگران را تکرار کنند و به جای به کار بردن ضمیر من ، نام خود یا ضمیر دیگری را به کار ببرند تعدادی از آنها با یک صدای آهنگین در مورد موضوعات مورد علاقه شان صحبت می کنند یا به کسانی که با آنها صحبت می کنند بی اعتنا هستند. آنها در تشخیص صداها، حس لامسه و دیگرحواسشان، پاسخ مناسبی نمی دهند آنها نسبت به درد احساس کمی دارند و ممکن است یکی از حواسشان برتر از دیگری باشد که چنین حسهای غیرمعمولی ممکن است در علائم رفتارهای آنها تأثیر داشته باشد، مثل اجتناب از بغل شدن.

[ جمعه 94/8/22 ] [ 3:20 عصر ] [ آسیه عابدینی ]

نظر

          مطالب قدیمی‌تر >>

.: Weblog Themes By Pichak :.