تفاوت اختلال رت با اوتیسم شیوع آن در دو جنس و ایجاد نارسایی ها می باشد. اوتیسم در پسران بیشتر شایع است. در حالی که اختلال رت در دختران ملاحظه شده است. در اختلال رت الگوی ویژه ای از کندی رشدو نبود مهارتهای دستی هدفدار قبلاً کسب شده است، ظهور ضعف در هماهنگی حرکات پاها وجود دارد. افراد مبتلا به اختلال رت ممکن است در سالهای پیش دبستانی مانند مبتلایان به اوتیسم در داد و ستدهای اجتماعی دچار اشکال باشند ولی این اختلال زودگذر است.
اختلال رت نوعاًبا عقب ماندگی شدید یا عمیق ذهنی همراه است که در این صورت تشخیص عقب ماندگی در مورد فرد مبتلا خواهد بود.
در افراد مبتلا به اختلال رت نابهنجاری هایی در امواج مغزی وجود دارد که با فراوانی و افزایش اختلال تشنجی همراه است شروع اختلال رت معمولاً در سالهای اول زندگی است که احتمال وقوع آن تا چهار سالگی وجود دارد و در تمام دوران عمر ادامه می یابد. از دست دادن مهارت های دستی معمولاً دائمی و پیشرونده است.
در این اختلال غالباًبهبودی بسیار محدودی ملاحظه می شود که بصورت پیشرفتهای بسیار کم در رشد ظاهر می شود و با رسیدن کودک به دوره ی آخر کودکی و یا ورود به دوره ی نوجوانی علاقه به داد و ستد اجتماعی ممکن است دیده شود. مسائل ارتباطی و رفتاری بطور معمول در تمام طول عمر ثابت و بدون تغییر باقی می مانند.