(چگونه نگرانی را سرکوب و زندگی را آغاز نمائیم)
نگرانی، یکی از بزرگترین دشمنان خلق و خوی نیکوی آدمی است. انسان بسیاری از اوقات خود را صرف نگرانی درباره ی موضوعاتی می کنند که هرگز در زندگی وی رخ نخواهد داد و یا در صورت بروز، هیچگاه آنقدر که ما تصور می کرده ایم ناگوار و مخرب و خانمان سوز یا کشنده نیستند ویا اینکه در پاره ی مواردی حتی این موضوعات  ذهن ما را به خود مشغول و روانمان را مغشوش کرده اند، اصلاً اهمیت ندارند. بطور کلی در تجارب و پژوهش های روانشناسان و جامعه شناسان و حتی در گفته های بزرگان، می بینیم که نگرانی یا اضطراب به ندرت به آدمی کمک کرده است حتی درهمان موارد اندک نیز که ترس ما بی مورد نبوده اضطراب پیشاپیش اقدام چندانی نتوانسته بکند. هم اینجا برای حسن ختام این دیپاچه جمله ی زیباازفیلسوف بزرگ فرانسوی مونیتن را بیان می کنیم.
(زندگی سرشار از نگون بختی ها و بداقبالی ها ی وحشتناکی بود که غالب آنها هرگز اتفاق نیافتادند)